مایک پمپئو وزیر خارجه دونالد ترامپ در آخرین روزهای زمامداری دولت متبوعش باز هم دست از عناد با جمهوری اسلامی برنداشت. وی که پیشتر دولتش با هدف اعمال فشار بر کشورمان به سوی یکجانبه از توافق هسته ای خارج شد، حال با متهم کردن تهران به «باج‌گیری هسته‌ای»، مدعی شد تهدید به اخراج بازرسان آژانس ورای نقض برجام است و تهران نباید اجازه غنی‌سازی ۲۰ درصدی اورانیوم داشته باشد.

این موضع‌گیری از منظر ضدیت مقامات آمریکایی با جمهوری اسلامی که باخت خود در انتخابات ریاست جمهوری را از ناحیه ایران می‌دانند، طبیعی است اما از دید تصمیم سازان کشورمان مهم نیست که پمپئو در زمینه سیاست های ما چه گفته و چه نظری دارد. آنچه مشخص به نظر می‌رسد این است که اقدام‌های کاخ سفید نشینان و از جمله اعمال انواع تحریم‌ها در واپسین روزهای دولت ترامپ و از جمله اظهارات اخیر وزیر خارجه ایالات متحده، همه اهرم فشاری برای دولت بعدی آمریکاست تا ایران را وادار سازند به مذاکره تن دهد.

دوران فشار حداکثری ولی چند ماهی است به پایان راه خود رسیده و این تهران است که حالا در ابتدای مسیر مقاومت فعال می‌تواند با اتخاذ اقدام‌هایی مانند تهدید به اخراج بازرسان آژانس انرژی اتمی فشار را بر طرف مقابل بالا برد. غنی سازی ۲۰ درصد، آغاز اقدام‌های فزاینده ایران برای افزایش فشار بر واشنگتن است و این مسیر قطعاً حفظ خواهد شد. گواه این مدعا هم سخنان دو روز پیش احمد امیرآبادی فراهانی بود. عضو هیئت رئیسه مجلس تأکید کرده است بر اساس قانون مجلس اگر تا سوم اسفند، واشنگتن تحریم‌های مالی، بانکی و نفت را حذف نکند؛ تهران بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را از کشور اخراج و حتماً اجرای داوطلبانه پروتکل الحاقی را متوقف خواهیم کرد. بر خلاف آنچه که برخی مدعی هستند با توجه به روی کار آمدن دولت جدید در واشنگتن ممکن است مصوبه هسته‌ای مجلس شورای اسلامی در حد نمایشی باقی مانده و اجرا نشود، این سخنان نشان داد این‌گونه نیست و حتماً در ادامه گام های کاهش تعهدات جمهوری اسلامی به اجرا در خواهد آمد. این اقدامی مقابله‌ای است با استراتژی مهار ایران که از سوی واشنگتن طراحی و اجرا شده است. در این راهبرد، آمریکا هیچ گاه به دنبال کنار گذاشتن تحریم نیست، بلکه سعی دارد با وعده، ایران را به پای میز مذاکره کشانده و مؤلفه های قدرتش را مهار کند. خوب در این حالت طبیعی است که جمهوری اسلامی باید اقدام‌هایی انجام دهد که بازی طرف مقابل را بر هم بزند و در این میان پایان دادن به اجرای داوطلبانه پروتکل الحاقی قطعاً یکی از بهترین راهکارهایی است که می‌توان انجام داد.

البته تصمیم ایران برای اخراج بازرسان آژانس پیامی به رئیس جمهوری جدید آمریکا هم هست. جو بایدن باید بداند تحریم دیگر ابزار کارایی برای یانکی‌ها جهت اعمال فشار بر تهران نیست. وی باید این نکته را بفهمد که با ایران نمی‌توان بازی کرد؛ بنابر این لازم است وی ضمن کنار گذاشتن تمام دسیسه‌های طراحی شده در مورد کشورمان برای نشان دادن حسن نیتش و جبران گذشته در گام نخست تمام تحریم‌ها علیه کشورمان را کنار بگذارد.